دیدنی ترین دیدنیِ عالَم

     چه دلنشین است که ازمیان انبوه جاذبه های زودگذرفراتربروی ودلِ عاشق وشیدایت راشیفته ی آن محبوبی بسازی که همه ی محبوب هاوجاذبه ها جلوه ی دوستی وجذابیتِ اوهستند.حتی «حسِّ  زیبایی دوستی»ومحبت هم ازناحیه ی اوست تاببیندهرکسی این حس رادرراه کدام محبوب مصرف می کند.

     آری،حس های متضاددرونی،زمینه ای برای امتحان عاشقان است وهرچه درعالم هست- که آدمی رابه خودمشغول می کند-بتِ ساخته ی آن معشوق ازلی وابدی است تاببیندچه کسی این بت هاراقبله ی خودمی سازدوچه کسانی آن «بت ساز»رامی پرستند.

ای دوست،شکربهتریاآن که شکرسازد؟        خوبیِ قمربهتریاآن که قمرسازد؟

پس دیده ات رابگشای وببین که آن «دیده آفرین»،«دیدنی ترین دیدنیِ عالَم»است وبه عشقِ دیدنِ جمال او،ازجمالِ هرجمیلِ دیگری بگذروچشم ودل خودرااسیرِآن هانسازوبگذاررهاوآزادبه سوی اوپربکشی ودرکوی اومنزل گزینی.