بچه که بودم.انتقام.بخشیدم
بچه 6ساله که بودم،درجایی بدون امکانات زندگی می کردیم.
عمویی داشتم که من رابه زورازمادرم گرفت وبُردتادرمنزلشون درشهردرس بخونم.البته درمدت سه چهارسالی که دورازخونه مون، درمنزلشون بودم،خیلی ازطرف زن عمویم وبچه هاش اذیت شدم:ازخریدمنزل بگیرتابستن بچه های شیرخوارشون به پشتمون وکتک خوردن ازشون وبی احترامی شون به ماجلوی مهمونا و...
تااین که تونستیم درمنزل مسکونی خودمون واقع درشهروالبته بازهم دورازخانواده،مستقربشیم.همیشه،تودلم بودکه یه روزی اززن عمویم وبچه هاشون انتقام بگیرم.
بعدهاکه بزرگ ترشدم،پیش خودم فکرکردم که اگه عمویم من روازخانواده مون جدانکرده وزمینه ی تحصیلم رادرمنزلشون فراهم نکرده بود،چه بساالان بی سوادی بیش نبودم که کاری ازدستم برنمی اومدوجهانی راکه الان دراندیشه ام دارم،نمی داشتم و...
لذابخشیدمشون وحتی نسبت به اونااحساس خوبی پیداکردم که باعث شدندمن باتلخی های زندگی،بیشترآشنابشم ومزه ی تحمل سختی هاروبچشم وقدرشیرینی های زندگی روبدونم وقدرزندگی مون روبدونم.
الان خیلی باهاشون خوبم وبه من خیلی احترام می ذارن گرچه به احترامشون احساس نیازنمی کنم.ازخداممنونم که چنین تقدیری رابرام رقم زد.
درطول عمرم،بیش ازنصفشا دورازخانواده وبرای تحصیل گذرونده ام وراضی ام که اینجاهستم.خوشحالم که محبت راخوب می فهمم ومحبت مادرم وخانواده راهمیشه باخودم داشته ام ومراباعشق بارآوردندتاآن جاکه دوری شون برام سخت بودولی باعشق به اهداف بزرگ تحمل می کردم.وتونستم باتوکل برخدا،روی پای خودم وایسم ...
منطق جنجال برسخنان افروغ!!
این روزهاجنجال عجیبی برسرسخنان عمادافروغ دربعضی جاهاومحافل ایجادشده وحسب اطلاع،قشون کشی هایی برای حمله به ایشون صورت گرفته است.
گذشته ازمحتوای صحبت های ایشون دربرنامه ی پارک ملت – که جای بحث داره –نوع برخوردبا انتقادات درجامعه ی مادچارافراط وتفریط مزمنی است وبعضاًباعث می شودکه به جای متعادل کردن فضا ی جامعه،به متشنج نمودن آن اقدام شود.
این گونه برخوردبانقدومنتقدان درجامعه – صرف نظرازنوع انتقادات ومحتوای سخنشون – باعث می شه که فضای نقدازبین بره وکسانی که واقعاً نقد منطقی وسازنده ای هم دارند،ازموضع نقدگرایی عقب نشینی کنندوفضارامناسب نقدپذیری ندانند.چنین وضعیتی باعث رکودوپسرفت می شودومنجربه تعطیل شدنِ نظرات اصلاحی ونیزرشدفضای تملق وچاپلوسی گردد.وازسوی دیگرموجب تأییدسخن منتقدانی می شودکه معتقدندفضای نقددرکشورفضای بسیارتنگی است.
اگرواقعاً معتقدیم که درکشورفضای نقدپذیری حاکم است،درعمل هم بایداین رانشون بدهیم واگرپاسخی منطقی وحساب شده دربرابرسخنان منتقدان منصف یاغیرمنصف داریم ، به طورمنطقی مطرح کنیم.درغیراین صورت،بابرخوردفیزیکی وعجولانه وترورشخصیت منتقدان وبرخوردفیزیکی باافکارواشخاص منتقد،درعمل نشان می دهیم که می خواهیم بی منطقی یا ضعف منطق خودرابامشت وچماق جبران کنیم که این عین اعترافِ عملی به منطق ضعیف خودمونه.
من معتقدم که بابرخوردمنطقی ومعقول وحساب شده بامنتقدان،به خوبی می توانیم غلبه ی منطق خودمون رابرمنطق منتقدان نشون بدهیم.ومنطق غالب،نیازی به برخوردفیزیکی ندارد،مگردرجایی که طرفین ازمدارمنطق خارج شوندکه درآن صورت هم مراجع قانونی،فصل الخطاب خواهند بود.
به نظر می رسه که جنجال هادیگرکارایی پیشین راازدست داده اندومادردوران استقرارنظام اسلامی مان به سرمی بریم واین وضعیت اقتضامی کنه که به جای احساسات وعواطفِ عجولانه،منطق وعقلانیت برمسندِ قضاوت بنشیندنه عصبیت .
من سخنان افروغ رابه طورکامل شنیدم ودیدم وفعلاًنفیاًواثباتاًقضاوتی درموردسخنان ایشون نمی کنم.بماندبرای فرصتی دیگر.
ازدست تقدیرتاشیدایی
جمعه ی همین هفته یکی ازشبکه های تلویزیونی سیما ، فیلمی ترکیه ای به نام «دست تقدیر»راپخش کردکه منوپای تلویزیون میخکوب کرد.آن هم نه به خاطرجذابیت شخصیت های فیلم وبازیگرانش،یاصحنه ی زیبایی که فیلم درآن جاساخته شده بود،بلکه به خاطرمحتواومضمون فیلم که به زیبایی این پیام رامنتقل کردکه«تقدیرخدابرای انسان ها،بهترین تقدیری است که خداوندبرای آن هارقم می زند.هرانسانی هرتقدیری رابرای خودترسیم کند،اتفاقاًتقدیرنامناسب وپشیمان کننده است؛چون انسان هادرپشت حجاب زمان ومکان هستندومصلحت واقعی خودرابدون کمک خداوندنمی تواننددرست رعایت کنند.ودین برای همین آمده است که بگوید:«باعمل کردن به دستورات خداوند،بهترین تقدیرومصلحت ازسوی خدابرای شمارقم می خورد».منظورم این نیست که آدم،درزندگی اش تدبیرنداشته باشد،منظورم اینه که تدبیرمون رادربطن تقدیرالهی قراردهیم ودرعین تلاش مدبّرانه،به تقدیرالهی وقضای اوراضی باشیم.
این فیلم،بهترازخیلی ازکتاب هایی که خوانده ایم،برتربودن تقدیرالهی نسبت به تدبیربندگان رابه تصویرمی کشد.
حال،این رامقایسه کنیدباسریال پرازنفرت ودلهره وحسرت وافسردگی ودشمنی وبداخلاقی وگریه وزاری وناسزاگویی ویأس «شیدایی» که اولش یه حدیث نوشته اند- که کاش آن هم نبود- وسریالی ساخته اند بی محتواوپرازحوادث غیرمنتظره ی خیالی وناواقعبینانه تاجذابیت کاذبی ایجادکندبه قیمت شب های لبریزازتزریق پریشانی ویأسِ دربینندگان.
ازوقتی که این سریال داره پخش میشه،ازتلویزیون درساعات پخش این فیلم،فراری شده ام.
خداوندابه کارگردانان آن قدرپول وشادی بده که مجبورنباشندباخلقِ این همه پریشانی وتزریق این همه یأس وخالی کردنِ دل مخاطبانشان،بخواهندجیبشان راپرکنندوبه مسؤولین صداوسیماآن قدراحساس مسؤولیت عطاکن که ...دربرابرپریشان سازی بینندگان،بی تفاوت نباشند.
این همه به معنای نادیده گرفتن برنامه های خوب صداوسیمامون نیست ولی حیفه ایران که ام القرای جهان اسلام است،فیلم هاوسریال هایی بسازدکه فقط یادرموردخواستگاری وازدواج است یاقتل وکشتاریادعواودزدی وبدهکاری وزندان وقهرو...آن گاه ناب ترین مفاهیم دینی وقرآنی راازفرآورده های هنری ترکیه شاهدباشیم .فیلم های تاریخی مذهبی ساخته شده توسط برخی ازکارگردانان متدین،درجای خودمحفوظ ومحترم،اماوجه غالب برنامه سازی درسیمااصلاًدرشأن صداوسیمای جمهوری اسلامی نیست.هست؟!!
حساسیت محافظت ازدانشمندان
امروزاخبارسراسری سیمای جمهوری اسلامی گویای آن بودکه مسؤولین مربوط،برنامه خاصی رابرای مراقبت ومحافظت ازدانشمندان هسته ای تدارک دیده اندکه جای خوشحالی داره وامیدوارم این قولشون نقشی مؤثردریأس دشمنان ازاستمرارترورهاشون داشته باشه وسرمایه های علمی کشورمون محفوظ بمونه که جای تشکروقدردانی داره.
ازاین به بعد،هرگونه تروراحتمالی دانشمندان هسته ای،علاوه برتروریست ها، محافظان رانیزبااعتراض وسؤال مواجه خواهدکردوبایدهم بکند.بنابراین هرگونه کوتاهی درمراقبت ازدانشمندان هسته ای،بسیارحساس وسؤال برانگیزخواهدبودوبایددرپیشگاه ملت،پاسخگوباشند.
تا کی مابایددرانتظارِشنیدنِ خبرِشهادتِ دانشمندانِ هسته ای مان به دستِ مزدوران رژیم جعلی اسرائیل وآمریکاباشیم؟مباداکم کم گوش ها به شنیدن چنین اخباری عادت کندوحساسیت ما را نسبت به چنین فاجعه های عظیمی کاهش دهد!
آیاشهادتِ این تعدادازدانشمندان ماکافی نیست که مسؤولان مربوط رابه مراقبت ازاین گونه دانشمندان وادارکند؟ مسؤولان که می دانندنام کدام یک ازدانشمندان ما در«لیست ترور»دشمنان قراردارد.اگرندانندکه بایدبراین نادانی گریست وتأسف خوردوچنین مسؤولان نالایق لیاقت نشستن برمسندمسؤولیت فعلی شان راندارند.اگرمی دانندنیزبایدفکری برای مراقبت ازاین دانشمندان بکنند.
اکنون رویکرددشمنان ماازجنگ نظامی گسترده،بیشتربه جنگ اطلاعاتی وحذف فیزیکی دانشمندان هسته ای معطوف شده است؛ ونشانه های آن رادراظهارات اخیرمسؤولان آمریکایی ونامزدهای ریاست جمهوری آینده این کشورونیزمسؤولان صهیونیستی به وضوح می بینیم که شهادت دانشمندانمان هم اظهاراتشان راتأییدمی کند.
بنابراین هرگونه درنگی درمراقبت ازدانشمندان هسته ای،نوعی خیانت به پیشرفت علمی کشورودانشمندان ونسل آینده است.آیامسؤولان ذی ربط فکری برای مراقبت فیزیکی دانشمندانمان کرده اند؟اگردراین زمینه کاری نکرده اند،چه جوابی به فرزندان شهدای علم ودانش کشورمان می دهندوخواهندداد؟مگرفقط مسؤولان سیاسی درمعرض تهدیدوتروردشمن امروزی مان هستندکه ازآن هامحافظت می شود.آیاهمیشه بایدبعدازوقوع حوادث به فکرمراقبت ازدانشمندانمان بیفتیم؟آن که نوشداروی بعدازمرگ سهراب خواهدبود.علاج واقعه راقبل ازوقوع بایدکرد.
دانشمندان مابایدهمروانی داشته باشندواسکورت شوندیادرمحیطی محافظت شده فعالیت کنند.
