امام سجاد علیه السلام در مناجات المریدین عرض می کند:

(خداوندا!)اشتیاق من به توست وبه محبت توشیفته ام وشدیدترین علاقه ودلباختگی ام به هوای توست.

ودرمناجات المحبین عرض می کند:

خدای من!کیست که شیرینی محبتت رابچشد ومحبوب دیگری را به جای تودردلش راه بدهد!!

درحدیث قدسی به نقل ازحضرت محمد صلی الله علیه وآله آمده است که خداوند فرمود:

وقتی که بنده بیشتر اوقات به (یاد)من مشغول باشد،من طلب ولذتش رادریاد خودم قرار می دهم؛پس وقتی چنین کنم،او عاشق من می شود،ومن عاشق او می شوم؛وآن گاه که چنین شود،حجاب بین خودم وا ورا بر می دارم واین حالت(طلب ویاد خودم)رابراو مسلط می کنم به طوری که وقتی مردم ازمن غافل می شوند،او دچارغفلت وفراموشی نمی شود.

ازامام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:

بهترین مردم کسی است که به عبادت عشق بورزدوبا آن هم آغوش شودوازقلب دوستش بداردوبا بدنش آن راانجام دهدوخود رابرای آن فارغ گرداند؛درچنین صورتی او باکی ندارد که موقعیت زندگی اش دردشواری است یادررفاه وآسایش!

                                                                        (وسایل الشیعه)

درکلام منسوب به امام صادق آمده است که فرمود:

دوستی خدا هرگاه بردل بنده مومن بتابد،دل اوراازهمه اشتغالات،خالی می گرداند.

                                  (مصباح الشریعه ومفتاح الحقیقه)

درضمیر ما نمی گنجد به غیر دوست کس   هردو عالم رابه دشمن ده که مارا دوست بس

از رسول خدا نقل شده است که گفت: خداوند فرمود:

ای بندگان من!

...به درستی که اگراولین وآخرین شما،وزندگان ومردگان شما...جمع شده وهریک از شما تمنا کند آن چیزی راکه آرزویش رادارد،ومن آنچه را خواسته اند،به ایشان عطا کنم،آن درملک من چیز آشکاری نخواهد بود.همان گونه که اگریکی ازشما بردریایی بگذرد وآن گاه سوزنی رابه آب فرو ببرد وبیرون بیاورد(اتفاقی نمی افتد)؛این ازآن رو است که همانا من بخشنده ای بزرگ منش وبزرگی یگانه ام...زمانی که چیزی رااراده کنم،این است وجزاین نیست که می گویم:باش!پس می شود.