قطع رابطه خداباحسود

ازامام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود:خداوندبه موسی علیه السلام فرمود:

    ای فرزندعمران!به آنچه که من ازفضل خویش به مردمان عطانموده ام،حسدنورز!

وهرگزچشمانت رابه آن هاخیره نکن ونفست راتابع آن نگردان!

پس به درستی که حسدکننده،نسبت به نعمت من،خشمگین است.ومخالف قسمت

هایی است که من میان بندگانم تقسیم نموده ام.وهرکس چنین باشد،نه من

                          ازاوهستم ونه اوازمن است.

                         «یابن عمران!لاتحسُدَنَّ النّاسَ عَلَی ماآتَیتُهُم مِن فَضلِی،ولاتَمُدَّنَّ عَینَکَ إلَی ذَلِکَ،ولاتتبعهٌُ نَفسَکَ،فَإنَّ الحاسِدَسَاخِطٌ لِنِعمَتی،ضادٌّلِقسَمیَ الذی قَسَمتُ بینَ عِبَادی،ومَن یَکُ کَذلِکَ فَلَستُ مِنهُ ولَیسَ مِنّی»[کلیات احادیث قدسی(ترجمه الجواهرالسنیة فی الأحادیث القدسیة:شیخ حرعاملی):کریم فیضی:قم،قائم آل محمد،اول،1384،ص88و89]

      آری،حسد،آدمی راآن قدرازچشم خدامیندازه که خدایی که ازرگ گردن به آدمی نزدیک تره،رابطه اش راباحسود،انکارمی کنه.

       درحالی که حسادت،نه تنهاهیچ خیری به حسودنمی رسونه بلکه راه دریافت خیررابه روی حسودسدّمی کنه ومی بنده.چون موجی که ازروح حسوددرکل جهان هستی منتشرمی شه،هستی رابه واکنشِ متقابل به حسودوادارمی کنه وحسودراازمواهبِ هستی محروم می کنه.اماکسی که دستِ دهنده وقلبِ بخشنده داره،مواهب هستی رابه سوی خودمی کشونه وبرخوردارمی شه.

خداماروازشرحسدوحسادت وحسودان مصون نگه داره.