ببین!اگه عاشقش نشدی!!!

    شایدشماهم بارهابااین سؤال روبه روشده ایدکه:«چه طورمیشه عاشق خداشد؟»

    یه بار یکی ازم پرسید:کتابی به من معرفی کن که باخوندنش عاشق خدابشم.

    بهش گفتم:خوندن کتاب خوبه وزمینه ذهنی خوبی برای فهم برخی ازمسائل عاشقانه ی بین خداوانسان فراهم می کنه،ولی کافی نیست.

مواجهه ی مستقیم

     مابرای شناخت هرانسانی،علاوه برمطالعه زندگی نامه اش ونیزپرس وجوازدیگران درمورداو،بایدباخودش هم ارتباط برقرارکنیم وشناخت بی واسطه ای ازش پیداکنیم .این شناخت مستقیم،ازطریق مواجهه ی چهره به چهره وگفت وگو بااوامکان پذیرمی شه که باعث انس بااوهم می شودوشناخت وانس بیشتر،هم محبت یاتنفرنسبت به اودرمابه وجودمی آره.

گام های عاشقی

      برای این که عاشق خدابشیم،بهترین منبع شناخت ما،درمرحله ی اول،انس باشناختنامه خودخدا،یعنی قرآن است که وقتی تلاوتش می کنیم، درواقع خداداره باماحرف می زنه ودرکتابش جلوه می کنه ودرمرحله ی بعد،ارتباط معنوی باخودخداازطریق نمازو دعاست.درنمازودعاماباخداحرف می زنیم.

      این دوارتباط متقابل خداباما(به وسیله ی قرآن)وماباخدا(به وسیله ی نمازودعاونجوا)،موجب انس وشناخت بیشترمانسبت به خدامی شودواین معرفت،محبت مارابه خدا-که منبع خوبی هاوآغازگروگسترنده ی عشق است-تشدید،تقویت وتسریع می کندوتوسعه می بخشد.

محال است که...

محاله کسی خدارا-درحدوسع خودش-درست بشناسه وبااومرتبط بشه،وعاشقش نشه.

محاله کسی ازعمق جان باخداحرف بزنه وازمحبت خدالبریزنشه.

محاله کسی خدارابه اندازه ی کافی صدابزنه وصدای خداراباگوش جانش نشنوه.

چرا.....؟

      چراچنین فکرنمی کنیم؟

 ماچون معمولاًانس وارتباط پی درپی وگفت وگوی مناجات گونه ی مداوم باخدارا زمزمه  نمی کنیم یاکم زمزمه می کنیم،ممکن است چنین بپنداریم که عاشق خداشدن فقط درتوان انسان های عارف مسلکِ آنچنانی است وچنین امکانی دورازدسترس انسان هایی معمولی همچون امثال من است.درحالی که همه ی آدما،باخدانسبتی همسان وفرصتی برابردارندکه باخدامرتبط شوندوخداهم کسی نیست که دست ردبه سینه حتی یک انسانی بزنه که به سوی اورومی آره،مگه این که واقعاً خودِاون فردنخواهد.

درمرحله ی سوم،مطالعه وتفکردرآفریده های متنوّع خداونعمت های الهی می تونه شعله ی عشق اورادرمابرانگیزه،به ویژه نعمت هایی که به طورخاص به تو-به عنوان یک فردانسانی - داده است:

خورشید،گذشته ازدیگران وچیزهای دیگر،برای توهم طلوع می کند.

خداهوارابرای تنفس توهم قرارداده،وگرنه نمی توانستی ازآن تنفس کنی و...

همین که هستی،وهمین که نفس می کشی،و...نشانه ی اینه که خدامی خوادکه توباشی وبودنت راخدالازم می دونه وگرنه نبودی!