دیدم امام زمان علیه السلام پدرم است    

     اواخرسال1389شبی درخواب دیدم که نوجوانی درحدود11ساله هستم وامام زمان علیه السلام پدرم است ومن درکنارآن حضرت ایستاده ام ودست راستم دردست آن حضرت است.(ائمه علیهم السلام درواقع هم،پدرمعنوی امت اسلامی هستند:آن چنان که درروایتی ازپیامبراکرم صلی الله علیه وآله به این مضمون آمده که فرمود:أناوعلی أبَواهذه الأمّة:من وعلی پدراین امتیم)

     ناگهان دیدم که آن حضرت،ازآن جاناپدیدشدودیگرآن حضرت را-هرچه به اینجا وآنجانگاه می کنم- نمی بینم.درهمین لحظه ازشدت غم وغصه وحسرت،بیدارشدم ونشستم،گریه کردم.وچندین روزحیران وسرگشته بودم و درآرزوی بال گشودن به سامراسرازپانمی شناختم تااین که یک هفته گذشت وتوفیق سفربه سامراودیگراماکن زیارتی عراق نصیبم شدوبرای اولین بارتوانستم خاک پای قدوم مبارک آن حضرت درسامراوسرداب مقدس راسرمه چشمانم کنم وقلبم کمی،فقط کمی اززخم هجران،بیاساید....شورعشقم رافدایش می کنم.

    ازخدای مهربان وامام زمان علیه السلام به خاطراین لطفِ بزرگی که به من کردند،متشکرم.

    عارف بالله،مرحوم آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه فرموده:«عاشق امام زمان اورالااقل درخواب می بیند،اگردربیداری نبیند...»(زمزم عرفان،محمدی ری شهری،قم:دارالحدیث،ص153)