روایت شده است که امام صادق علیه السلام فرمود:

اگرمردم می دانستند که درمعرفت خدای تعالی چه بهره وفضیلتی هست،دیگرچشم نمی دوختندبه آنچه(ازجلوه های دنیاونعمت های دلربای آن)که دشمنان ازآن بهره مندندودنیای آنان درنزداینان کم ارزش ترمی بودازخاکی که درزیر پایشان لگدمال می شودوبا معرفت خداآنچنان متنعم می شدندوچنان لذتی ازمعرفت خدا می بردندکه کسی درباغ های بهشتی درکناراولیای الهی جاودانه لذت می برد.

            به راستی معرفت خدامایه آرامش دل ازهرگونه وحشت، ویاردلنوازبرای هرتنهایی، وروشنایی درهرتاریکی، وتوانمندی برای هرضعیف ،وشفا ازهردردی است.

            سپس فرمود:پیش ازشماقومی خداپرست بودندکه به سختی کشته  وسوزانده می شدندوبا اره هااعضای آنان بریده می شدوزمین باهمه وسعتی که داشت،برآنان تنگ می شد(وهیچ یک ازاین صدمات طاقت فرساآنان راازراه وروشی که داشتند،رویگردان نمی کرد)این همه برآنان ظلم می شدبی آن که کینه(خونخواهی)باآنان درمیان باشدونه آزاری ازآنان دیده باشندکه درمقابلش این همه شکنجه شان بکنند؛تنها جرمشان این بود که به خدای عزیز حمید ایمان داشتند.پس!

شما ای یاران!درجات آنان راازخدابخواهیدوبرناملایمات روزگارتان صبور باشیدتامساعی آنان نصیب شما نیز بشود.(رساله لقاء الله)