باساعت قرآنی بیدارشدم
حدود18سال پیش شبی قبل ازخوابیدن،آیه ی آخرسوره ی کهف راخوندم ونیّت کردم که درساعت 4و44دقیقه و30 ثانیه ی صبح بیدارشوم.سپس روی تختخوابی که چهارگوشه ی پایه های آن به صورت منحنی بود،خوابیدم.موقعی بیدارشدم که ازروی تختم وهمراه باآن،به آهستگی ،روی قالی های کناری غلطیدم .
چشمم رابازکردم وکورمال کورمال خودم رابه کلیدبرق رسوندم ولامپ اتاق راروشن کردم.به ساعتم نگاه کردم ومتوجه شدم که دقیقاًدرهمان ساعت ودقیقه وثانیه ی موردنظرازخواب بیدارشده ام؛گویی درهمان لحظه ی موعود،فرشتگان الهی تختم رابه آهستگی به یک طرف هُل داده باشندتابیدارم کنند.این صحنه راهیچگاه فراموش نکرده ام .
البته پس ازآن هم بارهاباخواندن این آیه،درساعت موردنظرم بیدارشده ام،ولی بیدارشدنم باافتادنم ازتخت،فقط یک باربوده است؛لذاخاطره اش درخاطرم مونده.
درتفسیر نور الثقلین، ج3، ص: 316 از أبی عبد الله علیه السلام نقل شده که فرمود:« ما من عبد یقرء آخر الکهف الا تیقظ فی الساعة التی یرید»:هیچ بنده ای نیست که آیه آخرسوره کهف رابخواندمگراین که بیدارمی شوددرهرساعتی که می خواهد.
آیه،این است: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً (سوره ی کهف آیه 110)
ترجمه: بگو من فقط بشرى هستم همچون شما (امتیازم این است که) به من وحى مىشود که معبود شما تنها یکى است؛ پس هر کس امید لقاى پروردگارش را دارد، باید عمل صالح انجام دهد، و کسى را در عبادت پروردگارش شریک نکند.
نکته:آیه اقتضای کامل داردکه اگرانسان باحفظ شرایطِ لازم وکافی(ایمان وعمل صالح واخلاص و...)،آن راقبل ازخواب تلاوت کرد،درساعت موردنظرش بیدارشود،امااگرشرایط لازم برای بیداری ازسوی انسان مراعات نگردد،چه بسادرآن موقع بیدارنشودکه دراین صورت،نقص ازسوی انسان است نه ازناحیه ی آیه.
