می خواستم حرفی بزنم ولی دیدم بی ادبی است اگر اول من شروع کنم.تو بگو.
من فاتحه الکتاب را میان خود وبندگانم دونیمه کرده ام:یک نیمه از آن متعلق به من است ونیمه دیگرآن متعلق به بنده من.ونیزازآن بنده من است آنچه که بخواهد.آن گاه که بنده می گوید:بسم الله الرحمن الرحیم خداوند می فرماید:بنده ام با نام من آغاز کردوبرمن لازم است امور اورا به اتمام برسانم وحالش رابرایش مبارک گردانم.
زمانی که می گوید الحمد لله رب العالمین خداوند می فرماید:بنده ام مراستایش کردودانست که هرنعمتی که دردست داردازناحیه من است وهربلایی که ازاوبرمی گردد به فضل من است.پس شما شاهد باشید که نعمت آخرت رانیزبرنعمت دنیایی اوافزودم وبلاهای آخرت راازاوبرگرداندم.همان گونه که بلای دنیارا.
زمانی که بگوید:الرحمن الرحیم خدا می فرماید:بنده ام گواهی داد که من رحمن ورحیم هستم گواه باشید که بهره زیادرحمت وعطای خودم رابه اوخواهم داد .
زمانی که بگوید:مالک یوم الدین خدا می فرماید:گواه باشید که اعتراف کرد که من مالک روز جزا هستم پس حساب اورا آسان خواهم کردوحسناتش راخواهم پذیرفت وازکردارهای بد او خواهم گذشت.
زمانی که بگوید: ایاک نعبد خدا می فرماید:بنده ام راست گفت.وتنها مراپرستید.به راستی که ثواب عبادتش را به او خواهم داد.ثوابی که هرکس که خلاف عبادت اوراانجام داده باشدبراورشک کند.
زمانی که بگوید: ایاک نستعین خدا می فرماید:بنده ام از من کمک خواست وبه من پناه آورد.گواه باشید که اورادرکارش کمک خواهم نمودودرسختی ها به فریادش خواهم رسید ودرروز گرفتار شدنش دستش راخواهم گرفت.
زمانی که بگوید :اهدناالصراط المستقیم تاپایان سوره .خداوندمی فرماید:این موضوع متعلق به بنده من است.وبنده ام هرچه بخواهدازآن اوست.من برای بنده ام اجابت کردم وآنچه آرزو داشت ارزانی اش داشتم.وازآنچه می ترسید آسوده اش کردم.
به نام شیرینت که جام زندگی را به کام عاشقانت می ریزد
دراینجا نمی خواهم حتی یک کلمه ازخودم سخن بگویم.فقط می خواهم هرچه را تو به دلم می گذاری بگویم وبس.
خدایا کمکم کن که راه عشقت را یاد بگیرم.نمی دانم هنوز درمدرسه عشق صادقانه ات قبول شده ام یا نه.اما این را می دانم که دوست دارم ازشاگردان مکتب عشق توباشم.مایلم بیاموزم که چگونه با تو عشق ورزی کنم؟ ومی خواهم فقط ازتو یاد بگیرم.
هیچ چیز نمی دانم مگرآنچه که تو بیاموزی.
هیچ راهی ندارم مگرتوراهی باز کنی.
هیچ دوستی رادوست ترازتو سراغ ندارم.
