تا کی مابایددرانتظارِشنیدنِ خبرِشهادتِ دانشمندانِ هسته ای مان به دستِ مزدوران رژیم جعلی اسرائیل وآمریکاباشیم؟مباداکم کم گوش ها به شنیدن چنین اخباری عادت کندوحساسیت ما را نسبت به چنین فاجعه های عظیمی کاهش دهد!
آیاشهادتِ این تعدادازدانشمندان ماکافی نیست که مسؤولان مربوط رابه مراقبت ازاین گونه دانشمندان وادارکند؟ مسؤولان که می دانندنام کدام یک ازدانشمندان ما در«لیست ترور»دشمنان قراردارد.اگرندانندکه بایدبراین نادانی گریست وتأسف خوردوچنین مسؤولان نالایق لیاقت نشستن برمسندمسؤولیت فعلی شان راندارند.اگرمی دانندنیزبایدفکری برای مراقبت ازاین دانشمندان بکنند.
اکنون رویکرددشمنان ماازجنگ نظامی گسترده،بیشتربه جنگ اطلاعاتی وحذف فیزیکی دانشمندان هسته ای معطوف شده است؛ ونشانه های آن رادراظهارات اخیرمسؤولان آمریکایی ونامزدهای ریاست جمهوری آینده این کشورونیزمسؤولان صهیونیستی به وضوح می بینیم که شهادت دانشمندانمان هم اظهاراتشان راتأییدمی کند.
بنابراین هرگونه درنگی درمراقبت ازدانشمندان هسته ای،نوعی خیانت به پیشرفت علمی کشورودانشمندان ونسل آینده است.آیامسؤولان ذی ربط فکری برای مراقبت فیزیکی دانشمندانمان کرده اند؟اگردراین زمینه کاری نکرده اند،چه جوابی به فرزندان شهدای علم ودانش کشورمان می دهندوخواهندداد؟مگرفقط مسؤولان سیاسی درمعرض تهدیدوتروردشمن امروزی مان هستندکه ازآن هامحافظت می شود.آیاهمیشه بایدبعدازوقوع حوادث به فکرمراقبت ازدانشمندانمان بیفتیم؟آن که نوشداروی بعدازمرگ سهراب خواهدبود.علاج واقعه راقبل ازوقوع بایدکرد.
دانشمندان مابایدهمروانی داشته باشندواسکورت شوندیادرمحیطی محافظت شده فعالیت کنند.
